in

Martijn (36): “Ik ben al twéé keer vreemdgegaan en ik schaam me er niet voor”

Martijn (42) vertelt zonder blikken of blozen over zijn escapades, en dat doet hij met een opmerkelijke openheid. “Ja, ik ben twee keer vreemdgegaan, en nee, ik schaam me er niet voor,” zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt.

Hij heeft er geen geheim van gemaakt binnen zijn vriendenkring, en ook nu wil hij er vrijuit over praten. “Het is gewoon zoals het is. Ik voel me er niet slecht over, want voor mij heeft het een reden gehad. Dingen liepen niet lekker, en ik zocht iets wat ik thuis niet meer vond.”

Martijn zit aan een tafeltje in zijn favoriete café en kijkt af en toe op zijn telefoon. “Mensen hebben meteen hun oordeel klaar, hè?

Als ze horen dat je vreemd bent gegaan, ben je meteen een slecht persoon. Maar het leven is niet zo zwart-wit. Je weet niet wat er speelt in iemands relatie.” Voor Martijn was het geen impulsieve beslissing, maar iets wat langzaam groeide.

“De eerste keer gebeurde het omdat mijn vrouw en ik al maanden langs elkaar heen leefden. Er was geen connectie meer. Op een gegeven moment kom je iemand tegen die je dat wél geeft. Wat moet je dan doen? Het negeren? Voor mij voelde dat niet als een optie.”

Hij kijkt even om zich heen en vervolgt: “Ik begrijp best dat niet iedereen dit goedkeurt. Mijn beste vriend zei ook: ‘Je speelt met vuur, Martijn. Dit gaat ooit mis.’

Lees ook
Iedereen dacht dat Job studeerde, zes jaar hield hij zijn leugen vol

Maar voor mij voelt het niet alsof ik iets verschrikkelijks heb gedaan. Het was een manier om mezelf weer even te voelen, snap je? Om te voelen dat ik leef. Misschien klinkt dat egoïstisch, maar ik denk dat we allemaal een beetje egoïstisch zijn, toch?”

De tweede keer, zegt hij, was iets heel anders. “Dat was meer een kwestie van nieuwsgierigheid. Ik zat al in een betere plek in mijn relatie, maar ik wilde gewoon weten hoe het zou zijn. Het klinkt misschien gek, maar ik zie vreemdgaan niet als het einde van de wereld. Voor sommige mensen is het een absolute dealbreaker, maar voor mij gaat het om de context. Het gaat om waarom het gebeurt.”

Martijn is zich bewust van het beeld dat anderen van hem hebben. “Kijk, mensen horen dit en denken meteen: ‘Wat een klootzak.’ Maar ik ben eerlijk over wie ik ben en wat ik doe. Ik lieg niet, ik draai er niet omheen. Mijn vrouw weet er inmiddels ook van, en nee, dat is geen makkelijk gesprek geweest. Maar ze bleef. En we hebben eraan gewerkt. Dat zegt ook wel iets, toch?”

Op de vraag of hij het weer zou doen, is Martijn even stil. “Dat weet ik niet. Het ligt eraan hoe het tussen ons gaat. Ik denk dat vreemdgaan vaak een symptoom is van iets wat al scheef zit in een relatie. Als je gelukkig bent, zoek je het niet buiten de deur. Maar relaties zijn ingewikkeld, man. Iedereen doet alsof het allemaal rozengeur en maneschijn moet zijn, maar dat is het gewoon niet altijd.”

Lees ook
Leontine Ruiters in tranen na diagnose van kanker

Martijn heeft geen spijt, maar dat betekent niet dat hij ongevoelig is. “Ik weet dat ik haar pijn heb gedaan. Dat kan ik niet ontkennen. Maar ik denk ook dat het ons sterker heeft gemaakt, hoe gek dat ook klinkt. We praten nu meer, we zijn eerlijker naar elkaar. Misschien was dit wel wat we nodig hadden om uit die sleur te komen.”

Wat hem wel irriteert, zijn de vooroordelen van anderen. “Iedereen doet altijd alsof hun relatie perfect is, maar kom op, wie hou je voor de gek?

Hoeveel mensen hebben niet stiekem eens een appje gestuurd naar iemand anders? Of gefantaseerd over iemand buiten hun relatie? Het verschil is dat ik het gewoon heb gedaan en er eerlijk over ben. Betekent dat dat ik slecht ben? Nee, ik ben gewoon menselijk.”

Martijn’s verhaal roept veel vragen op. Is vreemdgaan echt altijd fout? Of is het, zoals hij zegt, soms een manier om iets te vinden wat je mist? Voor Martijn is het duidelijk: hij schaamt zich niet. “Het leven is niet perfect, en dat geldt ook voor relaties. Ik weet dat mijn verhaal niet voor iedereen te begrijpen is, maar ik sta ervoor. Dit ben ik. En ik ga niet doen alsof ik iets ben wat ik niet ben.”

Met zijn woorden zet Martijn aan tot nadenken, ook al zal niet iedereen het met hem eens zijn. Hij legt zijn telefoon neer en kijkt vastberaden. “We kunnen blijven doen alsof alles zwart-wit is, maar dat helpt niemand. Iedereen maakt fouten, en dit waren de mijne. Maar ik sta erachter. En dat is toch wat telt, of niet?”

Politie vindt twee dode baby’s in badkuip: lichamen zaten in tassen, moeder opgepakt

Nederland krijgt dik pak sneeuw: tot wel 15 centimeter en het blijft nog liggen ook