Het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ) in Tilburg stroomt over en gaat daarom niet iedereen meer helpen. Te vaak komen er patiënten naar het ziekenhuis met lichte klachten, zoals snurken, waar het ziekenhuis eigenlijk niks mee kan.
Dat bevestigt het ziekenhuis maandag aan het AD. De drempel voor een doorverwijzing moet omhoog. “We kunnen niet meer doen wat we altijd deden. We willen de zorg openhouden voor echt zieke mensen en daarom moet het echt anders. Het ziekenhuis is geen supermarkt waar iedereen naar eigen inzicht iets kan kopen”, zegt bestuurder Anita Wydoodt van het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis (ETZ).
Heel flauw
De Patiëntenfederatie voelt niets van het plan van het ziekenhuis om patiënten te weigeren. “Stel je voor, als je veel rugpijn hebt, wat dat met je doet. Dat je altijd pijn hebt. Dat je niet kunt werken misschien, geen sociaal leven hebt. Dat is niet mis. Dus ik vind het gewoon heel flauw om daar zo makkelijk over te zijn”, zegt Dianda Veldman van de Patiëntenfederatie tegen Hart van Nederland.
Ze denkt dat de oplossing eerder bij de zorg ligt. “De zorg moet ook zelf dingen anders gaan doen”, aldus Veldman. “De huisarts kan een belangrijke rol hebben door meer tijd aan de patiënt te besteden en samen te beslissen wat kan er verder gebeuren. Gewoon zeggen dat patiënten de schuld zijn en we doen de deur dicht. Dat kan echt niet.”
Uit representatief onderzoek van het Hart van Nederland-panel onder 3103 mensen blijkt dat bijna de helft van de Nederlanders (49 procent) het niet eens is met het besluit van het EZT om patiënten te gaan weigeren. “Iedereen moet geholpen worden”, zegt een vrouw tegen Hart van Nederland. “Wij kunnen er niks aan doen. Tot je zelf denkt ‘ik moet naar het ziekenhuis’ en dan wordt je misschien wel afgewezen.”
Het houdt een keertje op
Toch begrijpen andere ziekenhuizen wel waarom het EZT dit doet. “De zorg raakt oververhit. We hebben te maken met meer mensen die gebruikmaken van de zorg en minder beschikbaar personeel”, zegt Pier Eringa van het LangeLand Ziekenhuis.
“Je wil het liefst niet de patiënten daar de dupe van laten zijn. De zorg heeft ook de mentaliteit ‘we helpen wie we willen helpen’, maar dat houdt een keertje op en dan kom je tot keuzes omdat het anders een keertje vastloopt.”
